1. مهاجرین نیمه قانونی
زمانی مهاجرین را نیمه قانونی خطاب می کنند که مهاجر در کشور مقصد در راستا هدفی که ویزا کسب کرده است فعالیت نمی کند.
برای مثال ممکن است مهاجری به کشوری با ویزای توریستی سفر کند اما در آن کشور شروع به زندگی و کار کردن کند، در حالی که با ویزای توریستی اجازه ی کار کردن ندارید.
2. هرچه شرایط پذیرش مهاجر یک کشور سخت تر باشد، مهاجرین با دقت و معیارهای خاص تری انتخاب می شوند و در نتیجه مهاجرین قانونی افزایش پیدا می کنند.
3. هرچه تعداد هموطنان یک مهاجر در کشور مقصد کمتر باشد، مهاجر به مخلوط شدن با آن جامعه بیشتر تمایل دارد.
برای مثال وقتی در کشوری تعداد مهاجرین یک کشور دیگر بیشتر باشد، مهاجرین از آن کشور شروع به معاشرت با یکدیگر می کنند، یعنی به زبان خودشان صحبت می کنند، با یکدیگر ازدواج می کنند، طبق فرهنگ خودشان زندگی می کنند و… .
4. اکثر مهاجرین، در کشور مقصد با مهاجرینی ارتباط می گیرند که با دلیلی مشابه آنها مهاجرت کرده اند.
مثلا دانشجوها با یکدیگر وقت می گذرانند.
5. سطح تحصیل و تمایل به تحصیل در مهاجران رابطه مستقیم به بازار کار و درآمد دارد.
اگر مهاجر بداند با مدرک تحصیلی متوسطی که دارد می تواند کار پیدا کند و امنیت شغلی داشته باشد به تحصیل ادامه نمی دهد و شروع به کار کردن می کند.
6. تصمیم گیری برای مهاجرت نباید عجله ای و لحظه ای باشد.
به طور کلی شخصی که در ایران زندگی متوسط و عادی دارد مهاجرت کردن می تواند یک چالش بزرگ یا حتی یک ناامیدی و شکست باشد در مقایسه با کسی که در ایران زندگی سخت و درآمد ناچیز دارد.
7. به مهاجرت به عنوان یک سفر توریستی نگاه نکنید.
برخی افراد مهاجرت می کنند که بتوانند از مشکلات فرار کنند یا ذوق دارند که کشور مقصدی که در نظر گرفته اند را ببینند، در حالی که مهاجرت چالش های فراوان مالی، جسمی و عاطفی دارد و شخص مهاجر باید خود را برای تمامی این موارد آماده کند.
8. غذا
باید این نکته را در نظر بگیرید که با مهاجرت با کشوری جدید قطعا نمی توانید همان غذاها، خوراکی ها، شیرینی ها و… متنوع و خوش طعم ایرانی را دوباره بچشید و تجربه کنید، در نهایت بتوانید خودتان آنها را درست کنید.
